A. Ano-ano ang mga lapit (approach) sa konserbasyon ng kamanahang kultural?
Ang konserbasyon ng kamanahang kultural ay naglalayong protektahan at panatilihin ang mga makasaysayang estruktura at kultura ng isang lugar. Isa sa pangunahing lapit sa konserbasyon ay ang adaptive reuse, kung saan binibigyan ng bagong gamit ang mga lumang gusali nang hindi sinisira ang kanilang orihinal na disenyo at kahalagahan. Sa pamamagitan ng ganitong lapit, ang mga makasaysayang gusali ay napapakinabangan pa rin at nagiging bahagi ng modernong komunidad. Mayroon ding tinatawag na urban regeneration, na nakatuon sa muling pagbuhay ng pisikal, kultural, at pang-ekonomiyang aspeto ng isang lugar na may kasaysayan. Sa urban regeneration, pinapabuti ang kabuuan ng pamayanan upang maging mas kaakit-akit sa mga turista at mamumuhunan. Ang old-and-new approach naman ay ang pagsasama ng makabago at makalumang istruktura upang mapanatili ang kultural na aspeto ng isang lugar habang pinapahintulutan ang urbanisasyon. Pinapahintulutan ang pagpapatayo ng bagong mga gusali sa tabi ng mga makasaysayang estruktura, na nagiging simbolo ng pagsasama ng nakaraan at kasalukuyan. Bukod dito, mahalaga rin ang pagbuo ng mga lokal na ordinansa na naglalayong protektahan ang mga makasaysayang pook, tulad ng ginagawa sa Vigan, Ilocos Sur. Sa pamamagitan ng mga batas na ito, mas napapanatili ang kultural na pamana at mas naipapalaganap ang kahalagahan ng konserbasyon sa lokal na pamayanan. Ang lahat ng mga lapit na ito ay naglalayong hindi lamang pangalagaan ang kasaysayan, kundi pati na rin ang pagbuo ng mga oportunidad na pang-ekonomiya sa pamamagitan ng turismo at mga programang kultural.
B. Sa tingin mo ba magagamit (applicable) ang Culture-Oriented Economic Development ni Van der Borg at Russo (2005) sa mga bansang bahagi ng Global South?
Sa aking palagay, ang Culture-Oriented Economic Development (COED) framework nina Van der Borg at Russo ay may malaking posibilidad na magamit sa mga bansa ng Global South, tulad ng Pilipinas, na may mayamang kultura at kasaysayan. Ang COED, na nakatuon sa paggamit ng kultural na pamana bilang pundasyon ng pang-ekonomiyang pag-unlad, ay makikita sa mga naging kaso ng Vigan at Escolta sa Pilipinas. Sa kaso ng Vigan, ang konserbasyon ng mga makasaysayang gusali sa Calle Crisologo ay naging matagumpay hindi lamang dahil sa pangangalaga sa kasaysayan, kundi dahil ito ay nakatulong sa pagpapalago ng lokal na turismo, na nagbigay ng kita at trabaho sa komunidad. Sa ganitong paraan, pinatunayan ng Vigan ang layunin ng COED framework na ang kultura ay maaaring maging epektibong kasangkapan para sa pangmatagalang pag-unlad ng ekonomiya. Bukod dito, ang pagiging World Heritage Site ng Vigan ay nakatulong sa patuloy na pagpapanatili nito dahil sa internasyonal na suporta at pagkilala. Sa kabilang banda, sa aking palagay, ang Escolta, na minsang tinaguriang "Queen of Streets" ng Maynila, ay nakakaranas ng mga hamon sa pagpapatupad ng konserbasyon dahil sa kawalan ng malinaw na plano at suporta sa pangangalaga ng mga lumang gusali. Katulad ng sa Vigan, ang pagpapatupad ng COED framework sa Escolta ay maaaring magbunga ng muling pagkabuhay ng distrito sa pamamagitan ng turismo at adaptive re-use ng mga heritage buildings. Gayunpaman, kakailanganin ng mga batas at insentibo upang mahikayat ang mga may-ari ng ari-arian na panatilihin ang mga gusali sa halip na ibenta o pabayaan ang mga ito. Ang ganitong suporta mula sa pamahalaan at pribadong sektor ay magiging mahalaga sa pagsasakatuparan ng COED framework. Sa aking palagay, ang COED framework sa kaso ng Vigan at Escolta ay nagpapakita ng potensyal para sa mga bansang Global South na pagsamahin ang konserbasyon ng kasaysayan at ang paglago ng ekonomiya sa isang sustainable na pamamaraan, na tumutugon sa mga pangangailangan ng kasalukuyang lipunan habang pinapangalagaan ang nakaraan.