Paksa para sa Analitikal na Papel

“BPM - Boto, Pulitika, Musika”: Paghahambing ng Budots mula sa 2019 Bong Revilla Campaign at “Rosas” mula sa 2022 Leni Robredo Campaign sa Konteksto ng Populismo at People's Campaign

“BPM - Boto, Pulitika, Musika”: Paghahambing ng Budots mula sa 2019 Bong Revilla Campaign at “Rosas” mula sa 2022 Leni Robredo Campaign sa Konteksto ng Populismo at People's Campaign

by Paulene Dy -
Number of replies: 2

Rasyonal:

Sa mga nakaraang halalan sa Pilipinas, hindi na lamang plataporma o debate ang pangunahing larangan ng tunggalian sa politika. Sa halip, ang kulturang popular—lalo na ang musika—ay lumilitaw bilang mahalagang midyum sa paghubog ng pampublikong imahe, diskurso, at damdaming pulitikal. Sa panahong malakas ang impluwensya ng social media at viral content, kailangang maging mas mapanuri sa kung paano ginagamit ang sining, sayaw, at kanta sa pagbebenta ng ideolohiya at personalidad.

Dalawang tumampok na halimbawa ng ganitong manipestasyon ay ang Budots campaign ad ni Bong Revilla noong 2019 at ang kantang Rosas nina Nica del Rosario at Gab Pangilinan para sa kampanya ni Leni Robredo noong 2022. Ang Budots, na inangkla sa isang masiglang electronic dance trend, ay ginamit bilang isang aliw at media spectacle—isang epektibong halimbawa ng populismo na humihikayat sa emosyon kaysa kritikal na pagsusuri. Samantala, ang Rosas ay isinilang mula sa people’s campaign—isang kilusang mula sa ibaba na gumamit ng musika upang maipahayag ang paninindigan, damdamin ng pag-asa, at panawagan ng pagbabago. Sa pamamagitan ng paghahambing sa dalawang kampanyang ito, layunin ng papel na ito na tukuyin ang papel ng musika bilang kasangkapan ng magkaibang anyo ng politika: ang populismo at ang taumbayang kampanya. Higit pa rito, layunin nitong ipakita kung paanong ang musika at kulturang popular ay maaaring gamitin hindi lamang para aliwin kundi upang impluwensyahan ang pampublikong diskurso. Kaya't mahalagang pag-aralan ang mga ito sa lente ng kritikal na pagsusuri upang hindi tayo basta-bastang tinatangay ng aliw at emosyon, kundi matututo tayong suriin din ang mas malalim na kahulugan, layunin, at epekto ng kulturang popular sa ating pulitikal na kamalayan.

Layunin:

1. Masusing suriin ang paggamit ng Budots sa 2019 campaign ad ni Bong Revilla at ng kantang Rosas nina Nica del Rosario at Gab Pangilinan sa 2022 campaign ni Leni Robredo bilang mga anyo ng media spectacle at affective politics sa loob ng kulturang popular.

2. Ihambing ang dalawang kampanyang musika bilang representasyon ng populismo sa kaso ni Revilla, at ng people’s campaign bilang kilusang mula sa ibaba sa kaso ni Robredo, gamit ang lente ng critical cultural studies.

3. Tukuyin ang implikasyon ng paggamit ng musikang popular sa politika sa pagbubuo ng pampublikong opinyon, diskurso, at pagkilos, at palalimin ang pag-unawa sa kahalagahan ng pagiging mapanuri sa kulturang popular bilang kasangkapan ng ideolohiya at mobilisasyon.

Metodolohiya:

Gagamit ang pananaliksik na ito ng kwalitatibong diskursibong analisis upang suriin ang dalawang campaign materials: ang Budots campaign video ni Bong Revilla noong 2019 at ang kantang “Rosas” nina Nica del Rosario at Gab Pangilinan noong 2022. Susuriin ang kanilang nilalaman, anyo, at sirkulasyon bilang anyo ng musikang ginamit sa magkaibang uri ng kampanyang pampulitika—ang populistang kampanya at ang people’s campaign. Gagamitin bilang lente sa pagsusuri ang mga teoryang Media Spectacle ni Douglas Kellner, Populism nina Ernesto Laclau at Chantal Mouffe, at Affective Politics ni Sara Ahmed. Mangangalap ng primary sources tulad ng mismong campaign videos at musical performances, pati na rin ng secondary sources gaya ng mga artikulo, panayam, at akademikong journal. Layunin nitong matukoy kung paano ginagamit ang aliw, emosyon, at imahe sa kulturang popular upang makaapekto sa pulitikal na opinyon ng publiko. Sa kabuuan, nais ng mag-aaral na palalimin ang kamalayang kritikal sa ugnayan ng musika, politika, at kulturang popular sa panahon ng halalan.

In reply to Paulene Dy

Re: “BPM - Boto, Pulitika, Musika”: Paghahambing ng Budots mula sa 2019 Bong Revilla Campaign at “Rosas” mula sa 2022 Leni Robredo Campaign sa Konteksto ng Populismo at People's Campaign

by Paulene Dy -
Pamagat:
"Horror Queens": Komparitibong Pagsusuri kay Trese mula sa "Trese" Komiks at Mabel (Kris Aquino) mula sa Pelikulang "Segunda Mano" 2011 sa Peministang Lente

Rasyonal:
Sa panitikang popular ng Pilipinas, ang horror ay hindi lamang anyo ng libangan kundi espasyo rin ng pagsusuri sa trauma, kasarian, at kapangyarihan. Sa Trese komiks nina Budjette Tan at Kajo Baldisimo, si Alexandra Trese ay inilalarawan bilang isang makapangyarihang babaylan sa lungsod—isang tagapamagitan sa pagitan ng mundo ng mga tao at supernatural. Samantala, sa Segunda Mano (2011), si Mabel na ginampanan ni Kris Aquino ay isang babaeng hinahabol ng multo ng nakaraan—trauma, pagkawala, at sikolohikal na tensyon. Bagama’t magkaiba sa medium at istilo, parehong babae ang nasa sentro ng naratibo, at parehong ginagamit ang horror upang ipakita ang ugnayan ng trauma, kasarian, at kapangyarihan sa konteksto ng isang patriyarkal at urbanisadong lipunan. Ang papel ng kababaihan bilang “daluyan” ng kababalaghan ay may malalim na implikasyon sa pag-unawa ng kanilang posisyon sa lipunan—bilang biktima, tagapamagitan, o tagapagligtas. Ang papel na ito ay gagamit ng mga teoryang Feminist Theory ni Laura Mulvey upang suriin ang representasyon ng kababaihan sa horror bilang “monstrous feminine” o empowered agent; Trauma Theory ni Cathy Caruth upang unawain ang papel ng alaala at sikolohikal na sugat sa kanilang naratibo; at Urban Gothic upang ilugar ang lungsod bilang espasyo ng ligalig, kababalaghan, at panlipunang tensyon. Sa pamamagitan ng paghahambing sa Trese at Segunda Mano, layunin ng papel na ito na ipakita kung paano ginagamit ang horror sa kulturang popular bilang salamin at midyum ng gendered experiences sa konteksto ng kontemporanyong lipunang Pilipino.

Layunin:

1. Suriin ang representasyon ng kababaihan sa Trese komiks at sa pelikulang Segunda Mano bilang mga tauhang nababalot sa trauma at kababalaghan.
2. Ihambing ang dalawa sa konteksto ng horror genre bilang midyum ng gendered narratives—kung paano inilalarawan ang kababaihan bilang tagapamagitan, biktima, o simbolo ng kapangyarihan.
3. Gamitin ang mga lente ng Feminist Film Theory, Trauma Theory, at Urban Gothic upang mailantad ang panlipunang implikasyon ng kanilang mga karakter sa kulturang popular ng Pilipinas.

Metodolohiya:
Isasagawa ang isang kwalitatibong diskursibong analisis sa piling isyu ng Trese komiks at sa pelikulang Segunda Mano (2011). Tutuunan ng pansin ang naratibo, karakterisasyon, at visual na representasyon ng kababaihan. Gagamitin ng mag-aaral ang sumusunod na teoretikal na lente: Feminist Film Theory (Mulvey, Creed) para sa pagsusuri ng visual at simbolikong paglalantad sa kababaihan sa horror genre; Trauma Theory (Caruth) upang unawain ang papel ng alaala, sikolohikal na sugat, at muling pagharap sa nakaraan sa pagbuo ng tauhan; at Urban Gothic upang ilugar ang lungsod bilang espasyong may halong mitolohiya, kababalaghan, at modernong takot. Mangangalap ng primary sources (mga isyu ng komiks at pelikula), at secondary sources (artikulo, panayam, journal) upang suportahan ang analisis. Layunin nitong ilantad kung paano ginagamit ang horror upang katawanin ang panloob na tensyon at panlipunang posisyon ng kababaihan sa kasalukuyang kulturang popular.
In reply to Paulene Dy

Re: “BPM - Boto, Pulitika, Musika”: Paghahambing ng Budots mula sa 2019 Bong Revilla Campaign at “Rosas” mula sa 2022 Leni Robredo Campaign sa Konteksto ng Populismo at People's Campaign

by Odessa Joson -
APROBADO ang horror topic.