a. Ano-ano ang mga lapit (approach) sa konserbasyon ng kamanahang kultural?
Ayon sa akdang pananaliksik ni Geoffrey Rhoel Cruz na pinamagatang “The Cultural Heritage-Oriented Approach to Economic Development in the Philippines: A Comparative Study of Vigan, Ilocos Sur and Escolta”, mayroong mga lapit sa pagkonserba ng mga kamanahang kultural. Ilan sa mga ito ay: [1] adaptive re-use, [2] urban regeneration, at [3] cultural tourism.
Isa sa mga lapit sa konserbasyon ng kamanahang kultural ay ang adaptive re-use; isang diskarte sa konserbasyon na naglalayong bigyan ng bagong buhay ang mga lumang gusali o estruktura sa pamamagitan ng paggamit nito para sa mga bagong layunin. Sa halip na gibain o pabayaan na masira, ang mga lumang gusaling ito ay maaaring muling gamitin bilang mga museo, art gallery, restaurant, tindahan, o opisina. Ang urban regeneration naman ay isang mas malawak na diskarte na naglalayong muling buhayin ang mga lumang lugar sa pamamagitan ng pag-unlad ng mga bagong imprastraktura, pag-akit ng mga bagong negosyo, at pagpapabuti ng kalidad ng pamumuhay ng mga residente. Sa kabilang banda, ang cultural tourism ay may layon na magamit ang kamanahang kultural upang makaakit ng mga turista. Ito ay maaaring mangahulugan ng pagbuo ng mga bagong ruta ng turismo na nagtatampok ng mga makasaysayang gusali, museo, art gallery, at iba pang mga kultural na atraksyon.
Kabilang at nabanggit din sa akda ang Vigan Conservation Program, isang apat na yugtong modelo na naglalayong mapanatili ang kultural na pamana ng Vigan na nagsisimula sa kamalayan, pagpapahalaga, proteksyon, at paggamit. Ang programang ito ay nagtagumpay sa Vigan, Ilocos Sur, na humantong sa pagkilala ng lungsod bilang isang UNESCO World Heritage Site at isang New7Wonders City.
b. Sa tingin mo ba magagamit (applicable) ang Culture-Oriented Economic Development ni Van der Borg at Russo (2005) sa mga bansang bahagi ng Global South?
Sa aking palagay ay magagamit ang Culture-Oriented Economic Development (COED) ni Van der Borg at Russo sa mga bansang bahagi ng Global South. Sapagkat ang COED ay isang modelo ng pag-unlad na naglalayong gamitin ang kultura bilang isang pangunahing driver ng pag-unlad, maaari itong magamit sa mga bansang bahagi ng Global South sa mga sumusunod na kadahilanan: Una, maraming mga bansang bahagi ng Global South ang mayaman sa kultura, tradisyon, sining, at kasaysayan. Maaaring magamit ang COED upang mapanatili ang mga ito at magamit ito upang mapabuti ang buhay ng mga tao.
Ikalawa, ang mga bansang bahagi ng Global South ay madalas na kumakaharap sa mga hamon sa pag-unlad tulad ng kahirapan, kawalan ng trabaho, at kawalan ng edukasyon. Ang COED ay maaaring magamit upang matugunan ang mga hamon na ito at itaas ang antas ng pamumuhay ng mga tao.
Panghuli, ang COED ay isang modelo na naglalayong pagsamahin ang mga pagsisikap ng pamahalaan, ng pribadong sektor, at ng komunidad. Ito ay isang modelo na naglalayong magbigay kapangyarihan sa mga tao at magbigay sa kanila ng pagkakataong lumahok sa pag-unlad ng kanilang komunidad.
Samakatuwid, ang COED ay isang epektibong modelo para sa pag-unlad sa mga bansang bahagi ng Global South dahil sa pagtuon nito sa kultura bilang isang pangunahing driver ng pag-unlad, pagtugon sa mga hamon sa pag-unlad, at pagbibigay kapangyarihan sa mga tao.